De kop is er af

Hallo allen,

zo, de eerste wandeldag zit er op. Het was meteen een flinke. Niet door de afstand hoor: ik zag net dat het een tocht van maar 17 km was. Maar wat een zware dag. Ik begon natuurlijk ook laat, moest eerst met bus en taxi naar Kin Loch Hourn. Dat aasvookbdevplek waar ik twee jaar geleden er uit gestapt ben. Dus de herinneringen aan toen kwamen weer terug. De prachtige maar zware wandeling er heen; Mieke die gebeld had; het bericht dat Mieke’s moeder was overleden; nadenken over wat nu en beslissen om terug te gaan. Ik klets nog even met John van de tearoom annex B&B. Kin Louch Hourn is een magische plek, het is niet meer dan een paar huizen aan het eind van een 40 km lange doodlopende weg. Dan om 12 uur, net voor ik weg wil gaan, vertelt John dat de mijn doel Shiel Bridge geen 6 maar 8 uur lopen is. Slik ! Snel begin ik aan de tocht, maar het gaat steil omhoog, dus ik moet rustig aandoen. Zolang er een pad is, was de route wel duidelijk. Maar zodra het pad ophield begon ik te twijfelen . Kijken op de kaart, de beschrijving nog eens lezen en de GPS als scheidsrechter gebruiken. Ik vind dat ik best goed ben in kaartlezen, maar hier in de bergen en zo zonder wegen ben in toch wel héél blij met mijn GPS, dat vrolijke pijltje op een mini-schermpje waar ook nog een paarse lijn ( mijn route ! ) op staat. Tijdens het klimmen hoop ik dat het leed geleden is als ik boven ben. Nee dus, dan moet ik het pad naar beneden zoeken, dat ook nog eens vol stenen en sneeuw ligt. Uiteindelijk was ik om 18.30 uur bij mijn overnachting een hotel met bunkhouse ( hostel). Ik slaap in het bunkhouse als enige en ben net wezen eten in het hotel. Morgen loop ik 20 km, meer dan vandaag, maar ik begin veel eerder en heb genoeg tijd om uit te rusten. Zodadelijk  als mijn biertje op is, ga ik eerst kijken hoe de dag van morgen er uit gaat zien en ga ik snel slapen ! Het was een heftige eerste dag.