De kop is er af !

Hallo allemaal, 

Bedankt voor alle reacties op mijn vorige verhalen ! En excuses als er soms een raar woord tussendoor slipt. 

Ik ben vanmiddag in Glenfinnan aangekomen na de eerste twee Cape Wrath Trail -dagen. Gisteren ( het lijkt al langer geleden !) rond de middag zat ik op de ferry vanaf Fort William naar de overkant van de zee-arm. Gespannen, maar ook met gevoel dat het nu eindelijk gaat gebeuren. Want dit is niet zo maar een ideetje. Het zal al zeker 10 jaar geleden zijn, dat ik voor het eerst las over de CWT. Steeds stelde ik het uit, kwam het dat jaar niet goed uit, durfde ik niet en weet ik wat voor reden zich aandiende om het voor uit te schuiven. Vorig jaar zou het dan gebeuren; ik had de vliegtickets al gekocht, maar toen werd Mieke ineens ziek en wilde ik absoluut niet meer weg. 

Afgelopen najaar had ik het hele plan uit mij hoofd gezet. Maar in de winter kwam het ineens weer terug. En het bleef, dus, ja, nu loop ik hier.

Dat anderen zo'n beslissing wat impulsiever nemen, bleek wel op diezelfde ferry: naast  mij zat Marius, een Duitse jongen van misschien 19 jaar die 2 weken geleden de kaart en het boekje van de CWT had gekocht en z'n vliegtickets had besteld ! Aan de overkant aangekomen, hebben we het eerste stuk samengelopen, maar toen heb ik hem vooruit gestuurd: ik wilde graag alleen lopen. Onderweg haalde ik hem alsnog in, hij zat veel op de kaart te kijken.

De eerste dag had een vrij korte etappe gepland , gelukkig niet zo zwaar en qua navigatie ook makkelijk: eerst 6 km een asfaltweg ( een van de weinige stukken) en daarna een 4x4 track de vallei ( Glen op z'n Schots) in. Vooral dat tweede stuk was prachtig ! Wat een grootse bergen, wat een stilte en verlatenheid. Heel bijzonder om in een Glen te lopen en te weten dat je de enige bent ( op een Duitse jongen na). 

Halverwege de Glen was een bothy ( hut). Dat soort hutten staan op allerlei verlaten plaatsen in Schotland en daar kun je overnachten. Allemaal erg basic, hoor: een huiskamer met een open haard, ergens nog een paar plekken waar je kunt slapen, meer is het niet. Van deze hut stond het CWT-boekje dat ie " normally closed " was, want dit is een estate bothy, dus in bezit van de landeigenaar. Zeker omdat het ondertussen was gaan waaien en flink gaan regenen, hoopte ik dat-ie toch open was. Ik stapte naar de deur, voelde .... en helaas: dicht. Ik heb mijn tent voor de deur gezet, dat viel nog niet mee om 'm opgezet te krijgen met die wind.  Toch wel een raar, spannend gevoel om daar helemaal in mijn eentje te staan ! 

Toen het even stopte met regenen, heb ik snel eten gekookt ( couscous met prei en tonijn). Rond een uur of acht begon het weer harder te regenen en heb ik mijn tanden gepoetst en ben in mijn slaapzak gekropen. Af en aan heeft het praktisch de hele nacht geregend, flink hard zo nu en dan. Mijn tent heeft het goed gehouden, dat is wel heel fijn om te merken ! Pas toen het vannochtend om 6 uur stopte met regenen werd het koud. 

Even een korte uitleg hier van hoe ik mezelf warm houdt 's nachts . Ik lig op een self-inflatable mat in een dunne slaapzak. In die slaapzak zit nog een lakenzak. Die heb ik van mijn zus Inge geleend en dat is werkelijk een wonderding, want die isoleert dus enorm goed ! Dank je Inge voor het lenen, ik zal je naam nog vaker in diepe dankbaarheid noemen, want die lakenzak is heerlijk ! Over mijn slaapzak heen ligt nog zo'n aluminium reddingsdeken die ook isoleert, ook erg goed ! Het enige nadeel is, dat als ik 's nachts een keertje omdraai, het klinkt alsof iemand een balletvoorstelling geeft met 10 rollen aluminiumfolie . Maar vannacht daar in de Glen, had niemand er last van. 

Vanochtend met het opstaan was het droog maar koud . Voor 9 uur was ik al aan het lopen, dat vond ik wel goed van mezelf. Verderop de Glen in en vervolgens een bergkam over. Daarboven was het meteen weer regenachtig en waaide een flinke wind. Ik raakte ook nog de weg kwijt ( beter de tekst lezen, Rob !). Maar dat kwam allemaal weer goed en na een prachtige tocht, met zelfs soms nog wat zon , was ik om 3 uur hier in Glenfinnan . Raar hoor, om dan ineens weer tussen de mensen en de auto's te zijn. 

Nu geniet ik van een fijne hotelkamer met WiFi , heb al in bad gelegen ( ik had geen bad of douche gezien sinds ik van huis vertrokken was !), mijn natte spul hangt te drogen. En vanavond is het geen couscous !